De Engelstalige vertaling van Bilinmeyen Osmanlı (De Onbekende Ottomaan), is onder de titel “Ottoman History – Misperceptions and Truths” gepubliceerd door IUR Press

Het originele　boek, 　dat door Prof. Akgunduz en Prof. Ozturk in het Turks is geschreven en　waarvan　meer dan 　250.000 exemplaren zijn verkocht, is in de Engelstalige versie onder de titel, Ottoman History – Misperceptions and Truths ( Rotterdam: IUR Press 2011), Hardcover, 694 pag. 　Prijs 40 Euro plus verzendkosten Costs. ISBN 975–7268–28–3) gepubliceerd. Zoals bekend, is het jaar　 1999, het　 jaar waarin het 700.　 jubileum　 van de oprichting van de　Ottomaanse　Staat die ruim 600 jaar als een Turks-　islamitische Staat over drie werelddelen heeft geheersd, wordt gevierd.　　　In het kader van　dit jubileum　van de　Ottomaanse Staat is het　onoverkomelijk dat er　op dit moment in meer dan 35　landen die de oude nalatenschappen　 zijn van deze Staat, diverse activiteiten georganiseerd worden　in pro en contra.　　Toen ik in de Verenigde Staten van Amerika als gastdocent verbleef tijdens het Academisch Jaar van　 1997-1998, observeerde ik dat met　de　Princeton Universiteit vooroplopend ook andere Amerikaanse wetenschappelijke instellingen wilden participeren aan deze vieringen. Ook komt ons natuurlijk ter ore dat met name　de Armenen maar ook andere binnenlandse en buitenlandse vijanden van ons land, deze gelegenheid aangrijpen om hun historische aantijgingen te herhalen op verschillende platforms.

Dit jubileum zou eigenlijk een soort van ontmoeting moeten zijn tussen de Ottomaanse en de Republikeinse Staat, een　nationale ontmoeting waarbij een ieder die zijn land, zijn volk, zijn staat en zijn nationale geschiedenis lief heeft, 　zijn of haar best zou moeten doen, volgens ons, 　om dit jubileum tot zo een nationale ontmoeting te maken.　　Rechts of links, iedereen accepteert dat wij als natie drie grote vijanden hebben: onwetendheid, zinloze discussie en armoede. Welnu, volgens onze opvatting is　onze grootste vijand die de ontmoeting tussen het Ottomaanse Rijk en de Republiek belemmert, onwetendheid, 　oftewel niet op de hoogte zijn van de juiste geschiedenis.

Bij elke bijeenkomst en elke vergadering die we hebben bijgewoond, kregen we van de man achter de toonbank tot aan de wetenschappers toe, vragen die we beantwoordden; na deze vragenronde werd door al deze mensen ons een verzoek gedaan: “Is het niet mogelijk dat u een handboek schrijft over de Ottomaanse Staat waarbij de vaak terugkomende vragen behandeld worden opdat　 elke Turkse onderdaan　die gemakkelijk kan　beantwoorden?”　　Onfortuinlijk genoeg is onze gemeenschap er een die niet veel leest. De bestaande　werken zijn of te zwaar geschreven waardoor ze door de gemeenschap doorgaans niet worden begrepen of ze　bevatten 　te weinig waarheden om de vragen van de gemeenschap te kunnen beantwoorden.　Dit is een nationale taak. Een van de personen uit deze gemeenschap, die deze wens in vervulling heeft gebracht, is de heer Adnan Kahveci die helaas overleden is.　　Toen hij nog Minister van Economische Zaken was, nodigde hij mij　aan het begin van zijn ambtsperiode uit　naar　Ankara en　deelde zijn observaties met mij waarna hij een verzoek tot mij richtte:

‘Geachte Professor! Tijdens mijn studie heb ik helaas geen juiste informatie kunnen verwerven over de Ottomaanse Staat en het feit dat ik verkeerde informatie had gekregen over deze　Staat　 heb ik pas gemerkt toen ik met de nadelige gevolgen van　 totale verloochening van onze historie werd geconfronteerd tijdens mijn studieleven in Amerika. Ik zag dat de methode van　 ‘ieltiezaam’ die wij als een methode zagen die de ondergang van de Ottomanen heeft veroorzaakt, in Amerika voor inning van belastingenals een moderne economische theorie werdonderzochtin de master lessen. Dit verbaasde mij en ik begon dan ook de Ottomaanse Staat te onderzoeken. Ik begon eerst met het lezen van het eerste deel vanuw Ottomaanse Codices. Het is echter onmogelijk voor het brede publiek om dit soort werken te lezen. Was het maar mogelijk dat u de belangrijkste vragen over de Ottomaanse Staat, als een samenvatting van uw wetenschappelijke werken, in 500 pagina’s weer kon geven en dit werk de titel kon geven　　‘BİLİNMEYEN OSMANLI’ (de Onbekende Ottomaan). Ik zou dan hiervan minimaal500.000 exemplaren laten drukken en verspreiden onder alle belangstellenden.’

Toen ik zag dat vele mensen die ik later ontmoette ook dit verzoek herhaalden, was ik me bewust van het feit dat de tijd rijp was om een boek samen te stellen met de titel 700. YIL MÜNASEBETİYLE 700 SORUDA BİLİNMEYEN OSMANLI (Ter ere van het 700. Jubileum de Onbekende Ottomoaan in 700 vragen). Ik wilde er minimaal　100.000 exemplaren van laten drukken en zag het dan ook als een nationale taak om het te doen toekomen aan alle belangstellenden.　Echter op advies van vrienden die zeiden dat dit teveel zou zijn heb ik besloten om daarnaast een handboek samen te stellen als samenvatting van dit eerder genoemde werk, met daarin　200-300 vragen die met de grootste zorg uitgekozen waren, 　met de titel ‘Bilinmeyen Osmanlı’ (De Onbekende Ottomaan).

De vragen die in dit boek aan de orde zouden moeten komen, 　kunnen we als volgt weergeven: