1. İslam is een Religie van Tolerantie
Dit onderwerp is actueel en over de hele wereld wordt er hevig over gediscussieerd omdat in de wereld en specifiek in Nederland een aantal politici en anderen de Koran betichten van aansporing tot geweld. Daarom stellen sommige moslims ook terecht hierover vragen. Het is onze taak om bepaalde aspecten betreffende deze kwestie toe te lichten waarbij we ons primair richten op de moslims. Natuurlijk staat het buiten discussie dat onze boodschap ook bedoeld is voor een ieder die daarvoor open staat.
İslam is een religie van tolerantie; deze religie ziet de mens als de belangrijkste schepping; aanvallen gericht op onschuldige mensen en aantasting van de rechten van elk mens beschouwt zij als een van de grote zonden. Als voorbeeld kunnen we het volgende vers zien: “Degene die een persoon om het leven brengt, die geen enkele misdaad heeft gepleegd zoals het doden van een ander of het veroorzaken van anarchie op de aarde, heeft als het ware de hele mensheid vermoord. Degene die het leven van een levend wezen redt, heeft de hele mensheid gered. Onze Profeet heeft hiervoor vele expliciete bewijzen geleverd. Toch is de meerderheid der mensen op aarde doorgegaan met excessen en hebben zij onrecht gepleegd.” (5: 32). Het feit is dat de moslim ten dienste staat van alleen het leven. Daarom moeten we de twee rechtsprincipes die de Islam heeft gevestigd nooit vergeten: Eerste principe: “Een schuldige kan de schuld van een andere schuldige nooit op zich nemen” (6: 164). Dat wil zeggen dat een ander nooit een straf kan krijgen vanwege de schuld van een andere misdadiger. In de rechtsleer zijn straffen en schulden individueel. Tweede basisprincipe is het principe van berâat-i zimmat. Dat betekent dat geen enkel individu schuldig bevonden kan worden tot de schuld bewezen is. Een individu straffen zonder een bewijs is onrechtvaardig. Tenzij het tegendeel is bewezen worden mensen als onschuldig gezien.
De basisgedachte in de Islam is het volgende: stel je bevindt je op een boot of in een huis, met jou zijn er negen onschuldige mensen en een misdadiger. Je begrijpt dat het zeer onrechtvaardig is om deze boot te laten zinken of dat huis in brand te steken. Het onrechtvaardige van deze handeling zou je uit willen schreeuwen zodat iedereen het kan horen. Zelfs als er negen misdadigers zijn en maar een onschuldige zal geen enkel rechtssysteem het toestaan dat men de boot laat zinken en het huis in brand steekt.
2. Verwarren van Oorlogsrecht met Vredesrecht is natuurlijk niet goed
Een aantal jaren geleden nam ik deel aan een bijeenkomst op de Universiteit van Twente. Een van de luisteraars beweerde dat de Koran geweld inhoudt en de mensen tot geweld aanspoort, hij las zelfs een vers voor uit de Koran. De vertaling van deze tekst die hij voorlas luidt als volgt: “voer oorlog tegen de leiders van het ongeloof. Want zij zijn de personen die niet de waarheid spreken. (Als u tegen hen strijdt) zullen zij hopelijk hun ongeloof opgeven”. Ik heb hem toen verzocht om het beginstuk van dit vers ook voor te lezen. Dat wilde hij niet doen. Ik heb dat toen gedaan en het beginstuk zegt: ‘Indien zij na het pact die je hebt gesloten met hen zich niet aan deze houden en uw geloof aanvallen….’ (Koran, Tawba, vers 12). Een schoon voorbeeld van hetgeen dat sommige politici nu doen zoals ook de mensen die de Islam op dit front aanvallen, zij pakken slechts die delen uit de Koran die in hun straatje passen en halen alles uit hun verband.
Een veel belangrijker punt is het volgende: Zoals bekend heeft elke staat zijn rechtsregels in tijden van Oorlog, (Oorlogsrecht) en in tijden van vrede die natuurlijk enorm van elkaar verschillen. Indien u de regels in tijden van vrede en oorlog door elkaar haalt, dan zult u wat Nederland in Afghanistan doet ook bestempelen als geweld. Zoals in dit voorbeeld is de Koran de primaire bron in het Islamitisch Recht. De heilige Koran bevat zowel verzen uit de tijd van vrede als uit de tijd van oorlogen. Op dit punt is de overeenkomst van de mensen die de Koran aanvallen dat ze sommige verzen uit de tijd van de oorlogen eruit pikken en voordoen alsof ze algemene regels zijn. Het is waar, de Koran bevat 109 verzen die te maken hebben met Oorlogsrecht. Zoals de regels die zijn geopenbaard tijdens de verdediging van Medina door de heilige Profeet.
‘190. En strijdt voor de zaak van Allah tegen degenen, die tegen u strijden, maar overschrijdt de grens niet. Voorzeker, Allah heeft de overtreders niet lief.
191. En doodt hen, waar u hen ook tegenkomt(tijdens de strijd) en drijft hen uit, vanwaar zij u hebben uitgedreven; want vervolging (fitnah= provocatie) is erger dan doden. En bevecht hen niet nabij de heilige Moskee, voordat zij u daarin bevechten. Maar indien zij u bevechten, bevecht hen dan – zo is de vergelding voor de ongelovigen.
192. Maar als zij ophouden, dan is Allah zeker Vergevensgezind, Genadevol.
193. En bestrijdt hen, totdat er geen vervolging (fitnah= provocatie) meer is en de godsdienst alleen voor Allah wordt. Maar indien zij (met strijden) ophouden, dan is er geen vijandelijkheid meer toegestaan, behalve tegen de onrechtvaardige.’ (2: 190-193).
Als u nu deze verzen leest en deze gaat toepassen in tijden van vrede dan maakt u een enorme fout. Helaas heeft bijvoorbeeld een van de journalisten van Washington Times, Cal Thomas, alleen het stuk “En doodt hen, waar u hen ook ontmoet en drijft hen uit, vanwaar zij u hebben uitgedreven; want vervolging (fitnah= provocatie) is erger dan doden” uit het hele vers gepakt en de Islam en Koran beschuldigd. Het is een feit dat de Heilige Koran 109 verzen over oorlog bevat. Alleen hebben deze alle stuk voor stuk betrekking op de oorlogsperioden; U zult de betekenis ervan niet kunnen begrijpen als u niet weet wat de reden is van openbaring of in welke relatie ze geopenbaard zijn. U zult dan de voorbeelden die we hebben aangehaald uit Soera Bakara die alleen maar gaan over oorlogvoering ter verdediging bestempelen als verzen die geweld aansporen. Hierbij geef ik graag de nummers van sommige van deze verzen: 2: 244, 216; 3: 56, 151; 4: 74, 76, 89, 95, 104; 5: 53 etc.).
Ongelukkigerwijs zijn ere en aantal politici in de wereld die geen kennis hebben van de Koran en Islamitisch Recht. Ze gebruiken sommige verzen uit de Koran die betrekking hebben op een oorlogssituatie als zogenaamd bewijs voor geweld. Ze veralgemeniseren regels met betrekking tot een oorlog. We willen graag ingaan op sommige van deze verdraaide verzen.
Vers 47:4 “Wanneer gij de ongelovigen (in oorlog) ontmoet, treft dan hun nek en wanneer gij overwinnaar zijt, neemt hen dan gevangen. En wanneer de oorlog opgehouden is, laat hen dan vrij uit gunst of voor een losprijs. Zo zij het. En indien God wilde, had Hij hen Zelf kunnen bestraffen. Doch Hij wilde sommigen uwer door anderen op de proef stellen. En degenen die terwille van God worden gedood, hun werken zal Hij zeker niet vruchteloos maken.”
Dit vers is in zijn geheel gericht op oorlogsrecht. Als u deze regels zouden vergelijken met moderne wetten zou u zelfs de regels in de Koran beter en geschikter vinden. Andere interpretatie van deze verzen is absolute verdraaiing van feiten.
A) Vers 8: 39: “En bestrijdt hen totdat er geen vervolging is en de godsdienst geheel voor God wordt. Maar als zij ophouden dan ziet God voorzeker hetgeen zij doen.” Deze soera wordt genoemd Anfal, dat betekent Oorlogsbuit. De Koran zegt in vers 1 van deze soera: “Ze stellen jouw vragen over (zaken) die oorlogsbuit zijn…” Zelfs een kind kan dus begrijpen dat de Koran in dit vers regels ten aanzien van de verdeling van oorlogsbuit opstelt..
B) Verse 8: 60: “En maakt aan de grens alle mogelijke strijdkrachten en vastgehouden paarden voor hen gereed, waarmee gij de vijand van God en uw vijand en anderen buiten hen, die gij niet kent, doch die God kent, moogt afschrikken. En wat gij ook voor de zaak van God besteedt, het zal u ten volle worden terugbetaald en u zal geen onrecht worden aangedaan.” Indien u alle technologie van wapens en oorlog als geweld en fitnah beschouwt, dan is de grootste fitnah en geweld het bestaan van de VS en westerse staten; want deze staten maken de engste wapens en gebruiken de techniek om allerlei hoogontwikkelde vernietigingswapens te produceren voor de hele wereld. In dit vers instrueert de Koran de Moslims om zichzelf voor te bereiden op een komende oorlog. Dit vers heeft dus ook betrekking op een oorlogssituatie. Was het maar waar dat alle Moslim staten dit vers opvolgen zodat ze net zo machtig worden als de westerse wereld.
C) Verse 4: 89: “Zij wensen dat gij verwerpt, evenals zij hebben verworpen, zodat gij aan hen gelijk zult worden. Neemt derhalve geen vrienden uit hun midden totdat zij voor de zaak van God werken. En indien zij tot vijandschap vervallen, grijpt hen dan en doodt hen waar gij hen ook vindt; en neemt vriend noch helper uit hun midden”. Dit vers is ook gerelateerd aan oorlog. Indien iemand het volgende vers leest, zal hij of zij zeggen, zelfs zonder gespecialiseerd te hoeven zijn in recht, dat dit vers geldig is in een oorlogssituatie en niet in de vredestijd. Laten we kijken naar het vers dat hierna volgt : “Behalve degenen die zich aansluiten bij een groep waarbij tussen u en hen een vredespact bestaat of degenen die jullie benaderen zonder geweld in hun harten…”
De vervorming is niet ethisch, inhuman en tegelijkertijd is het beledigend jegens alle heilige geschriften en getuigt dus van onwetendheid en immoraliteit.
3. Islam verbiedt geweld tijdens oorlogen; hoe kan zij dan geweld toestaan in normale tijden?
Of Islam volkerenmoord toestaat of tot geweld aanzet tegen de medemens kunnen we zien aan de hand van de regels met betrekking tot geboden en verboden ten tijde van zelfs oorlogen:
A) Verboden handelingen: Moorden door onrechtvaardigheid en met marteling is absoluut verboden; doden van vrouwen die niet meestrijden in de oorlog, kinderen, slaven, gehandicapten (zowel geestelijk als fysiek), oudere mensen, zieken, geestelijken is verboden. Alleen degenen onder deze genoemden die wel meedoen aan de oorlog door fysiek mee te doen of op een andere manier een bijdrage leveren aan de strijd, zoals met ideeën of door financieel steun te verlenen, kunnen worden gedood.
Het verminken van mensen of dieren door ledematen af te snijden is ook verboden (müsle). Het is verboden om in strijd met een belofte of pact te handelen. Zonder noodzaak is het in tijden van oorlog zelfs verboden om gewassen, bossen en bomen te verbranden. Verkrachting is verboden maar ook het hebben van buitenechtelijke relaties. Gegijzelden mogen niet worden gedood; de stoffelijke overschotten mogen niet verminkt worden, hoofden of ledematen afsnijden is ten strengste verboden. Zo ook is het verboden om massamoorden te plegen. Het doden van de ouders en andere verwanten is niet toegestaan maar ook middenstanders of handelaars die niets met de oorlog te maken hebben mogen niet gedood worden. Zo kunnen we doorgaan met verboden, zelfs ten tijde van een oorlog maar wij houden het hierbij.[1]
B) De handelingen die in normale tijden verboden zijn maar ten tijde van oorlogen toegestaan zijn kunnen we in twee groepen scheiden:
Eerste groep; handelingen die verricht mogen worden tegen vijanden. Het doden of het verwonden of volgen (om ze gevangen te nemen) van vijandelijke soldaten die tegen jou oorlog voeren is toegestaan. Degenen (krijgsgevangenen) die niet mogen worden gedood hebben we al opgenoemd. De heilige Profeet zegt in zijn hadith “Oorlog is tactiek” en volgens deze leer is het toegestaan om de vijand op een dwaalspoor te brengen, om het moreel van de vijand te verslechteren en om de vijand aan te zetten tot verkeerde tactieken en strategieën. De koude oorlog die hiertoe als voorbereiding kan gezien worden, dat is het maken van propaganda, is dan ook toegestaan. Het is toegestaan om de vijand aan te vallen met elk soort wapen. Alleen het gebruik van giftige wapens is door de rechtsgeleerden afgewezen. Het in brand steken van burchten of het veroorzaken van verdrinkingsdood bij de vijand is ook toegestaan.
Aanvallen in de nacht of andersoort verrassingsaanvallen worden gezien als middelen in de oorlog. Zoals tijdens de Badr oorlog kan men de watertoevoer afzetten of water onbruikbaar maken. Spionnen mogen worden gestraft met de doodstraf. Kortom alle handelingen die niet expliciet worden verboden ten tijde van de oorlog zijn toegestaan. Hierbij geven we ook alleen even aan dat het voeren van oorlog te lucht en ter zee ook mag.[2]
Tweede groep van handelingen zijn de handelingen met betrekking tot de goederen en bezittingen van de vijand. Islamitisch recht verbiedt in principe alle vandalisme ten tijde van vrede en van oorlog. Echter, ten tijde van de oorlog is door noodzaak uitzonderingen op deze regel gekomen zoals het noodzakelijk gedogen van het in brand steken van vijandelijke gebouwen, het kappen van bomen en het vernielen van gewassen[3].
Een religie die zoals u hebt gezien zelfs ten tijde van oorlogen deze begrenzingen aanbrengt kan dus niet tot geweld, tot moord en helemaal niet tot massamoord of volkerenmoord aanzetten.
4. Fitnah (= (onrechtvaardige)vervolging, onrecht, provocatie, test)
Fitnah, Een Arabisch woord dat als woord de volgende betekenis heeft “het smelten van metalen zoals goud en zilver door ze in hoge temperaturen te verbranden teneinde de echte metalen te scheiden van de onechte”. De Koran gebruikt dit woord fitnah om de gelovigen te onderscheiden van de ongelovigen, de bewandelaars van het goede pad te onderscheiden van degenen die op het dwaalspoor zitten, om de goede mensen te scheiden van de slechte mensen en om de mensen op te voeden en te testen waarbij een ieder de waarde krijgt toebedeeld die bij hem of haar hoort. Met andere woorden, het hele wereldse leven is een fitnah en test. “Elk ego zal de dood proeven. Wij doen jullie goede en slechte zaken overkomen opdat We jullie kunnen testen. Ten slotte zullen jullie tot ons wedergebracht worden.” [Anbiya: 21:35]; “Ik weet het niet, misschien wil Hij (Allah) jullie testen (daarom) geeft Hij jullie een periode om te leven.”[Anbiya: 21:111]; “Denken de mensen nou echt dat enkel door te zeggen “wij geloven” dat ze geen fitna of test mee zullen maken en dat we hen zomaar laten gaan? Wij hebben ook degenen die u voor zijn gegaan getest. Zeker zal Allah (aan het einde van deze testperiode) weten wie de getrouwen zijn en wie de leugenachtige oplichters.” [Ankebut: 29:2-3]; “Jullie bezittingen en jullie kinderen zijn een fitna (test) voor jullie.”[Teğabün: 15]
Naast deze betekenis van het woord fitna dat dus in het algemeen als test wordt gebruikt zullen we stilstaan bij de wat specifiekere betekenis die het woord krijgt en dat is “de mensen tegen elkaar opzetten, de orde verstoren”. Daarom zegt de Almachtige: “… Fitnah verzoorzaken is een grotere zonde dan het doden van een persoon.”[Al-Baqara: 2:191] “… Strijdt tegen hen (en voer jihad) zodat fitnah wordt opgeheven en de religie alleen van Allah is.”[Al-Baqara: 2:193]
Het veroorzaken van onrust bij mensen, de mensen verbijsteren en ze aanzetten tot geweld of tot extremiteiten door controversiële onderwerpen naar voren te brengen of door onnodige discussies op de agenda van de mensen te zetten wordt gezien als een soort van geestelijke fitnah.
Het volgende vers in de Koran verwijst hiernaar: “Degenen die niet rechtvaardig zijn gaan achter sommige verzen die moeteschabih zijn om fitna te veroorzaken en om deze verzen naar eigen goeddunken te interpreteren. Het is echter zo dat de echte interpretatie ervan alleen door Allah kan gebeuren”[Al-i İmran: 3:7].
Een andere betekenis van fitnah is het speeltje zijn in de handen van onrechtvaardige leiders en het lijden onder hun heerschappij. “O onze Heer laat ons geen fitnah zijn van de onrechtvaardigen. Ontferm ons met Uw barmhartigheid en redt ons uit de handen van de ongelovigen”[Joenoes: 10:85]
5. Alle Religies accepteren het Hiernamaals en bestraffing van ongelovigen
Paulus — bijvoorbeeld – zegt in de brief aan de Romeinen: ” Want God heeft hen allen onder ongehoorzaamheid besloten, om Zich over hen allen te ontfermen” (Rom. 11:32). De benoeming “eeuwige {aionion} straf” (Matt. 25:46) van het Laatste Oordeel benadrukt dat het gaat om een finale, definitieve en eeuwige straf. Ook in de Islam wacht de mensheid beloning of straf aan het einde van de test, dat is het wereldse leven. Degenen die goede daden verrichten en in God geloven zullen in de gratie van God vallen en beloond worden met het eeuwige Paradijs. De huichelaars, de ontkenners van God en degenen die Zijn grenzen overschrijden daarentegen verdienen de hel, waar hen eeuwige bestraffing te wachten staat.
Sommige onwetende mensen lezen een aantal Koran verzen die betrekking hebben tot de eeuwige bestraffing en claimen dan dat de Koran geweld tegen de mensheid bevat. Bijvoorbeeld zoals in vers 4: 56 ” Degenen die onze Tekenen verwerpen, zullen Wij in het vuur leiden: telkens wanneer hun huiden gebraden zijn, zullen Wij die door andere huiden vervangen, opdat zij de bestraffing proeven. Voorwaar, God is Almachtig, Alwijs.” Deze misvormde interpretatie komt door onbekendheid met alle heilige geschriften en is een belediging jegens al deze geschriften. Het vers dat hierop volgt, namelijk vers 57 zegt: “En degenen die geloven en geode werken verrichten zullen Wij in de Tuinen (Paradijs) binnenleiden, waar onder door de rivieren stromen, zij zijn eeuwig levenden daarin.”
In een andere vers zegt God “Dachten jullie dat Wij jullie zomaar geschapen hebben en dat jullie niet tot Ons terugkeren ?” (Sura al-Muminun: 115).
Volgens de Islam is het bestaan van afschuwelijke straffen in een eeuwige hel niet in tegenstrijd met de eigenschappen die God heeft als degene die Vergevingsgezind is, rechtvaardig is en een Wijsheid heeft die evenwichtig is. Juist, Zijn vergevingsgezindheid, rechtvaardigheid en wijsheid vereisen het bestaan ervan. Want het bestraffen van een tiran die de rechten van duizenden onschuldige mensen schendt en het doden van een wilde beest dat honderden veedieren verminkt is voor de onderdrukten en de slachtoffers een duizendvoudige rechtdoening. Terwijl het vergeven van deze tiran en het vrijlaten van dit wilde beest vele malen erger en kwalijker is dan deze eenmalige actie van misplaatste vergeving.
Indien deze tiran niet in de hel geleid zou worden zou dit een handeling zijn die vele malen erger is en ontelbare keren zou het getuigen van gewetenloosheid ten opzichte van ontelbare slachtoffers wiens rechten zijn geschonden die wel rechtdoening eisen. Natuurlijk, als een waardeloze en wrede rebel de mensen beledigt en tegen de heerser van die stad zegt: ” “U kunt mij niet gevangen zetten!”, en zo zijn waardigheid beledigt, dan zal deze heerser als er geen gevangenis bestaat in zijn stad er eentje laten bouwen speciaal voor het opbergen van deze ongemanierde crimineel.
Ten slotte kunnen we dus concluderen dat degenen die de Koran of Islam achtereenvolgens als boek van geweld of religie van geweld bestempelen dit doen omdat ze vijandig staan tegenover de Koran of de Islam of door onwetendheid of door rationele onevenwichtigheid. Onze taak is om met de taal der wetenschap en de ratio te antwoorden. Soms is het negeren van hen het beste antwoord. Want een alom bekende uitdrukking zegt dat de stenen op de aarde op zullen raken als we naar elke blaffende hond een steen gooien.
[1] Mevkufati, I/343; Damad, Majma’ al-Anhur, I/643 vd. Hamidullah, 318-327.
[2] Mevkufatî, I/342-343; Damad, Majma’ al-Anhur, I/643-644; Hamidullah, 344-360; Turnagil, 216 v.d.
[3] Mevkufatî, I/342, Turnagil, 218-219; Damad, I/643.